Σε ένα ταξίδι που έκανα κάποτε στο Μάντσεστερ επισκέφτηκα την Art Gallery και εντυπωσιάστηκα από αυτόν τον πίνακα.
Την ζωντάνια και την αμεσότητα του.
Έβλεπα τα χέρια να σηκώνονται με την άμμο να ξεχειλίζει, μέχρι να μείνει μέσα τους παρά μόνο ελάχιστη.
Κάθε μέρα ζούμε κάτι διαφορετικό. Χαιρόμαστε, λυπόμαστε, γελάμε, κλαίμε, κάνουμε τρέλες, ερωτευόμαστε, κάνουμε φίλους, χωρίζουμε, άλλοτε κερδίζουμε και άλλοτε χάνουμε. Κάθε μέρα που περνάει είναι μια εμπειρία, καλή ή κακή, που κάτι όμως μας δίδαξε. Και καθώς η άμμος ξεχειλίζει, στα χέρια μας μένουν μόνο μερικοί κόκκοι. Αυτοί που άξιζαν να κρατήσουμε.
Είναι οι αναμνήσεις και οι άνθρωποι που άξιζαν να μείνουν πλάι μας!
 |
| "Struggle to survive" Manchester Art Gallery |
"So dance in the wind, so dance into brokenness,
So dance into the fire to the other side,
It's so easy to fall in the valley of hate and listen to the fakes,
So dance into brokenness, so dance to the other side.[...]
So dance with a reason or you'll be made to think you don't have one.
So dance into hate, so dance into the fire, so dance until you die"
