Πίσω από τον καθρέπτη

«Πως θα ήταν άραγε η ζωή μας χωρίς την ύπαρξη του καθρέπτη;» με ρώτησε η φίλη μου η Ν. «Δεν θα ξέραμε απλά πως είναι το πρόσωπό μας, η μορφή μας» της απάντησα. Κατάλαβα αμέσως όμως τι ήθελε να πει. Σε άλλους θα αρέσαμε ή όχι, άλλοι θα μας αγάπαγαν ή όχι γι αυτό που ήμασταν όπως είμαστε. Χωρίς τη δική μας παρεμβολή στο πως δείχνουμε δεν θα νιώθαμε ανασφάλεια.

 Προσπαθούμε να αλλάξουμε, να γίνουμε κάτι που δεν είμαστε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, είμαστε όμηροι. Δεν μπορούμε να χαρούμε τον εαυτό μας όπως είναι και δυστυχώς πολλοί δεν τον αγαπάμε ούτε κάνουμε προσπάθεια να τα βρούμε μαζί του.  Βλέπουμε μόνο την επιφάνεια, βλέπουμε όλα όσα δεν είμαστε αντί να δούμε όλα αυτά που μας χαρακτηρίζουν και μας κάνουν μοναδικούς και να τα υποστηρίξουμε.

Ένα βήμα χρειάζεται μόνο...
Να δούμε πίσω από τον καθρέπτη...
Γιατί η ευτυχία μας πηγάζει από μέσα μας!

 
Δεληβοριάς Φοίβος - Ο καθρέφτης 

"Έχω μπροστά μου συνεχώς έναν καθρέφτη
που μ'εμποδίζει ότι είναι πίσω του να δω
δεν έχω δει ποτέ μου πιο μεγάλο ψεύτη
και το χειρότερο,είναι όμοιος εγώ...

Δείχνει πολύ καλός ενώ εγώ δεν είμαι,
δείχνει κακός ενώ δεν είμαι ούτε αυτό
Όσοι μου λένε "φίλε όπως είσαι μείνε"
είναι όσοι χάψαν τον αντικατοπτρισμό
 ...
Κάνει παιχνίδι ως και με τα πρότυπά μου
τις θείες φωνές που μου μιλούσανε παιδί
τις φέρνει απέναντι μου και στα κυβικά μου
πάω να τις φτάσω και τσουγκρίζω στο γυαλί"