Τελικά υπάρχει φιλία μεταξύ αντρών και γυναικών;

Σε μια εποχή σεξουαλικά απελευθερωμένη δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ: υπάρχει φιλία μεταξύ αντρών και γυναικών;
Λόγω της διαφορετικότητας του φύλου υπάρχει πάντα ο "κίνδυνος" της ερωτικής έλξης. Τις περισσότερες φορές η ερωτική διάθεση είναι μονομερής και είτε εκδηλωθεί είτε όχι, η κατάσταση οδηγείται σε αδιέξοδο και τελικά η φιλία διαλύεται. Αργά ή γρήγορα απομακρύνεται ο ένας από τον άλλο προτού δυσκολέψουν περισσότερο τα πράγματα και πληγωθούν περαιτέρω. Γιατί η πληγή μένει όπως και να έχει, και πονάει όσο κι αν προσπαθούμε να το κρύψουμε.

Απ' την άλλη βέβαια μήπως όλα είναι στο μυαλό; Γίνεται να ξεκαθαρίζονται τα πράγματα απ' την αρχή, να γνωρίζουν και οι δύο τι θέλουν από την σχέση αυτή;
Προσωπικά πιστεύω ότι για να περάσεις από μια φιλία σε μια ερωτική σχέση πρέπει πρώτα να προηγηθεί ώριμη σκέψη ώστε να μην υπάρχει αμφιβολία για το αν είναι σωστό ή όχι αυτό που πάει να αλλάξει. Η ζυγαριά προς τα που γέρνει: δυνατή φιλία ή ερωτική επιθυμία; Και σαφώς ειλικρίνεια προς τον εαυτό μας και τον άλλο. Οι φίλοι είναι άτομα που εκτιμούμε και χρειαζόμαστε στη ζωή μας. Το πρώτο πράγμα που τους οφείλουμε είναι ειλικρίνεια για τα συναισθήματα μας. 

Δύο φίλοι

Κάποτε ο Άλφα είπε στην Χι: "Ταιριάζουμε τόσο που θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί. Αλλά πάλι, από την άλλη αν κάτι πήγαινε στραβά; Το να μην μπορώ να σε δω ή να σου μιλήσω, είναι μεγάλο ρίσκο για να το πάρω"

Το σκέφτηκε πριν το πει; Δεν ξέρω. Απλά ήταν ειλικρινής με τα θέλω του για την Χι. Και είναι ακόμα φίλοι...

P.S.: Τον προβληματισμό μου και την καληνύχτα μου με ένα όμορφο τραγούδι...!

Like sand in my hands

Σε ένα ταξίδι που έκανα κάποτε στο Μάντσεστερ επισκέφτηκα την Art Gallery και εντυπωσιάστηκα από αυτόν τον πίνακα. 

Την ζωντάνια και την αμεσότητα του. 

Έβλεπα τα χέρια να σηκώνονται με την άμμο να ξεχειλίζει, μέχρι να μείνει μέσα τους παρά μόνο ελάχιστη. 

Κάθε μέρα ζούμε κάτι διαφορετικό. Χαιρόμαστε, λυπόμαστε, γελάμε, κλαίμε, κάνουμε τρέλες, ερωτευόμαστε, κάνουμε φίλους, χωρίζουμε, άλλοτε κερδίζουμε και άλλοτε χάνουμε. Κάθε μέρα που περνάει είναι μια εμπειρία, καλή ή κακή, που κάτι όμως μας δίδαξε. Και καθώς η άμμος ξεχειλίζει, στα χέρια μας μένουν μόνο μερικοί κόκκοι. Αυτοί που άξιζαν να κρατήσουμε. 

Είναι οι αναμνήσεις και οι άνθρωποι που άξιζαν να μείνουν πλάι μας!

"Struggle to survive" Manchester Art Gallery

 "So dance in the wind, so dance into brokenness,

So dance into the fire to the other side,

It's so easy to fall in the valley of hate and listen to the fakes,

So dance into brokenness, so dance to the other side.[...]

So dance with a reason or you'll be made to think you don't have one.

So dance into hate, so dance into the fire, so dance until you die"

"Κάθε μέρα της ζωής μας φτιάχνουμε τη μοίρα μας"

life's what you make it...

Celebrate it...

Anticipate it...    

Yesterday's faded, 

  

Nothing can change it...

 

«Μιλάμε για τη μοίρα μας σαν να είναι κάτι που μας επισκέπτεται. Ξεχνάμε ότι εμείς φτιάχνουμε τη μοίρα μας, κάθε μέρα της ζωής μας.»

Henry Miller, 1891-1980, Αμερικανός συγγραφέας

Ένας χρόνος μαζί!

... και συνεχίζουμε!!! 

Ευχαριστώ όλους εσάς που μου κρατάτε συντροφιά με τα σχόλια σας, αλλά κι εσάς τους περαστικούς από το ταπεινό μου Blog!

Πέρασε ένας χρόνος που ξεκίνησα ντροπαλά να γράφω και να μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί σας. Πρόθεση μου ήταν και συνεχίζει να είναι η ανταλλαγή απόψεων και σκέψεων για θέματα που μου κατά καιρούς "τυρρανούν" το μυαλουδάκι μου, συνοδεία πάντα αγαπημένων μου μουσικών κομματιών, διότι όπως είπε και ο Πλάτωνας "η μουσική δίνει ψυχή στις καρδιές και φτερά στη σκέψη"!

***

Το καλοκαιράκι πλέον οδεύει προς το τέλος του και εφόσον γυρίσαμε από τις διακοπές με γεμάτες τις μπαταρίες και ένα σωρό εμπειρίες, συνεχίζουμε να κάνουμε παρέα κάνοντας  
b l o g g i n g !

Αξίζει...

Λένε πως ο σπόρος του έρωτα δημιουργεί

τον καρπό της αγάπης.

Λένε πως η μήτρα της αλήθειας είναι 

ένα ψέμα που δεν πίστεψε κανείς.
Λένε πως γεννήτορας των ονείρων
είναι η ανταρσία της λογικής και πως
πίσω από κάθε πίστη υπάρχει η φλόγα της ελπίδας.

Αξίζει λοιπόν να αναζητήσεις τον έρωτα
πριν αγαπήσεις.
Να πεις ένα ψέμα για να υπερασπιστείς
την αλήθεια.
Να πολεμήσεις την λογική για να κατακτήσεις

το όνειρο και να ελπίσεις πριν κατορθώσεις να πιστέψεις.

Αυτή είναι η ζωή.
Μια αμαρτία πριν την εξιλέωση και μια προδοσία
πριν την νίκη.
Έτσι απλά.
Γιατί δεν μετρά το τέλος που θα 'ρθει, αλλά
η ελπίδα πως ίσως καταφέρεις να το
προσπεράσεις.

 

Από το βιβλίο της  Ευαγγελίας Ευσταθίου «Προσωπικές στιγμές», εκδ. Λιβάνη

Έρωτας - πάθος

Μέρες τώρα το σκέφτομαι. Αναρωτιέμαι... υπάρχει έρωτας χωρίς πάθος; Πως γίνεται να υποστηρίζει κανείς ότι είναι ερωτευμένος αλλά να μην παθιάζεται με τον άλλο;

Για μένα ο έρωτας από μόνος του είναι ένα πάθος. Είναι η ανάγκη που σε κάνει να θέλεις να δεις, να ακούσεις, να αγγίξεις, να γευθείς, να νιώσεις τον άλλο.

Να διεκδικείς κάθε χαμένο λεπτό...

Να αφήνεσαι...

Να σου λείπει το φιλί του άλλου ακόμα κι αν πριν από ένα λεπτό σε φίλησε για καληνύχτα στο σκαλοπάτι του σπιτιού σου...Να σε κρατάει αγκαλιά και να νιώθεις ότι αυτό σου είναι αρκετό... Κάθε σου κύτταρο κάθε στιγμή να αποζητά τον άλλο... Να είσαι απλά μαζί του και αυτό να είναι καλύτερο από κάθε σου όνειρο.

Μήπως όμως από την άλλη αυτό να είναι πολύ ουτοπικό; 'Η απλά για άλλη μία φορά είναι θέμα χαρακτήρων; "Είναι στον άνθρωπο" που λέμε. Εγώ πάντως πιστεύω -μέχρι να μου αποδειχθεί το αντίθετο- ότι στον έρωτα παλεύεις να ζεις την κάθε στιγμή μαζί με τον άλλο γιατί απλά θες να μοιράζεσαι μαζί του κάθε σου εμπειρία.

Ένας φίλος μου είπε κάποτε ότι ο έρωτας είναι ένα πάθος ολέθριο που σε κάνει να χάνεις κάθε ισορροπία στην σχέση. Ίσως και να έχει δίκιο...ίσως απλά εγώ να μην μπορώ να το καταλάβω...

Εν λευκώ

"Σ' ένα μόνο τραγούδι

μαζεμένες τόσες αλήθειες

φόβοι και πάθη..."

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
Γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο;
Βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου
και το μετά απ' το μετά γνωρίζω
Αν είχα θάρρος για να πω το "έλα"
τώρα δε θα 'χα τη φωτιά στο αίμα
Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρη η τρέλα
Αν είχε σώμα θα 'ταν πάλι ψέμα.

Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο
σαν να χορεύουνε με τη σιωπή μου
κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο
που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου
μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη
και τη χαρίζω σ' όποιον μου εξηγήσει
να 'χει το μέλλον μου να επιλέξει
ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει...

Τίποτα σημαντικό.
Ζω μονάχα εν λευκώ...

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
καλά τα λεν οι έγχρωμοί μου φίλοι
το πρόβλημά μου η υπερβολή μου
κι ό,τι αργεί απάντηση να στείλει
Αν είχε το θάρρος να φανεί ο λόγος
τώρα δε θα 'τανε φωτιά στο αίμα
Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρο ο φόβος
Αν είχε σώμα θα 'ταν σαν κι εμένα.

Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε
κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις
κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε
πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν' ανέβεις.

Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.

Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα
Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο
κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα
εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω
Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω
μ' αυτό τον τόνο του λευκού στο βλέμμα
του λέω μια φράση σαν να υπεκφεύγω
με μια ελπίδα να 'ναι σαν κι εμένα...

Τίποτα σημαντικό...
Ζω μονάχα εν λευκώ....

Τι 'ναι αυτό που το λένε ευτυχία;

Πόσες φορές δεν έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να λέει ότι είναι πιο ευτυχισμένος από ποτέ; 

Άπειρες...

Είμαστε όμως στ' αλήθεια; Ή απλά ήταν παρορμητισμός μιας πολύ ωραίας κατάστασης; 

Προσωπικά πιστεύω ότι είναι θέμα επιλογών το πόσο επιτρέπουμε στον εαυτό μας να νιώσει ευτυχισμένος όταν παράλληλα βιώνουμε και άσχημες καταστάσεις. Δεν είναι όλες οι στιγμές τέλειες αλλά μπορούμε είτε να τις ξεχάσουμε και να προχωρήσουμε ζώντας πράγματα που μας κάνουν ευτυχισμένους είτε όχι.

Αλήθεια μπορούμε να μετρήσουμε την ευτυχία; Η ευτυχία δεν είναι μετρήσιμο αίσθημα όπως και κανένα άλλο. Απλά είναι ωραίο το να το λες και να το πιστεύεις. Σημασία δεν έχει το μέγεθος της αλλά με ποιον την μοιράζεσαι, πως αυτή σε ωφελεί, πως την εκφράζεις.

Συγχωρέστε με που το λέω, αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν υπάρχει η υπέρτατη ευτυχία που όλοι κυνηγούν. Η ευτυχία έρχεται σε δόσεις για να κάνει κάθε φορά πιο ενδιαφέρουσα την ζωή μας, να μας κάνει να εκτιμήσουμε την κάθε της στιγμή και να μας αφήσει την υπόσχεση ότι πάντα υπάρχει κάτι που θα μας ξαναφέρει ευτυχία!

"Η ευτυχία βρίσκεται μέσα σε όλα τα πράγματα. Φτάνει να ξέρεις πώς να τη βγάλεις"

Κομφούκιος 

Χριστούγεννα σημαίνει...

     αγάπη                        οικογένεια                       δώρα

                   χιόνια                                ευτυχία

κάλαντα                   ειρήνη                        στολίδια

                χαμόγελα                  ζεστασιά

  φωτάκια                 μελομακάρονα              στοργή

   Σκορπίστε αγάπη και στοργή παντού!!!  

 

Καλές γιορτές και Καλά Χριστούγεννα!!!

Πίσω από τον καθρέπτη

«Πως θα ήταν άραγε η ζωή μας χωρίς την ύπαρξη του καθρέπτη;» με ρώτησε η φίλη μου η Ν. «Δεν θα ξέραμε απλά πως είναι το πρόσωπό μας, η μορφή μας» της απάντησα. Κατάλαβα αμέσως όμως τι ήθελε να πει. Σε άλλους θα αρέσαμε ή όχι, άλλοι θα μας αγάπαγαν ή όχι γι αυτό που ήμασταν όπως είμαστε. Χωρίς τη δική μας παρεμβολή στο πως δείχνουμε δεν θα νιώθαμε ανασφάλεια.

 Προσπαθούμε να αλλάξουμε, να γίνουμε κάτι που δεν είμαστε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, είμαστε όμηροι. Δεν μπορούμε να χαρούμε τον εαυτό μας όπως είναι και δυστυχώς πολλοί δεν τον αγαπάμε ούτε κάνουμε προσπάθεια να τα βρούμε μαζί του.  Βλέπουμε μόνο την επιφάνεια, βλέπουμε όλα όσα δεν είμαστε αντί να δούμε όλα αυτά που μας χαρακτηρίζουν και μας κάνουν μοναδικούς και να τα υποστηρίξουμε.

Ένα βήμα χρειάζεται μόνο...
Να δούμε πίσω από τον καθρέπτη...
Γιατί η ευτυχία μας πηγάζει από μέσα μας!

 
Δεληβοριάς Φοίβος - Ο καθρέφτης 

"Έχω μπροστά μου συνεχώς έναν καθρέφτη
που μ'εμποδίζει ότι είναι πίσω του να δω
δεν έχω δει ποτέ μου πιο μεγάλο ψεύτη
και το χειρότερο,είναι όμοιος εγώ...

Δείχνει πολύ καλός ενώ εγώ δεν είμαι,
δείχνει κακός ενώ δεν είμαι ούτε αυτό
Όσοι μου λένε "φίλε όπως είσαι μείνε"
είναι όσοι χάψαν τον αντικατοπτρισμό
 ...
Κάνει παιχνίδι ως και με τα πρότυπά μου
τις θείες φωνές που μου μιλούσανε παιδί
τις φέρνει απέναντι μου και στα κυβικά μου
πάω να τις φτάσω και τσουγκρίζω στο γυαλί"
 

Μικρά, απλά πράγματα

Είναι αυτά τα μικρά, απλά πράγματα που μας αρέσουν στους άλλους. 

Αυτά που μας κάνουν να τους αγαπήσουμε, να τους ερωτευτούμε. 

Ασήμαντα κι όμως τόσο σημάντικα... 

Ικανά να μας κάνουν απλά ευτυχισμένους

I Love the way,the way you move

the way you walk inside the room

I Love the way,the way you are

 You always try to reach the Stars

I Love you Just the way you are

All you need is love

Περιτριγυριζόμαστε από ανθρώπους που μας αγαπούν και νοιάζονται για μας, γονείς, φίλους, συγγενείς. Παρ' όλα αυτά πολλές φορές νιώθουμε μόνοι. Δεν πιστεύω ότι αυτό είναι αχαριστία. Πιο πολύ θα το παρομοίαζα με ένα παζλ που του λείπουν κομμάτια για να ολοκληρωθεί.








Κάνουμε σχέσεις για να βρούμε αυτά τα κομμάτια που θα μας ολοκληρώσουν ως προσωπικότητα, ως άνθρωπο. Αναζητούμε την προσοχή, την φροντίδα, την αγάπη, το να έχεις κάποιον που σε νοιάζεται και σε έχει ανάγκη και που σου το δείχνει με κάθε τρόπο.Ο τρόπος βέβαια διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι η επιθυμία και η προσπάθεια να τα δείξει με πράξεις. Γιατί στο τέλος της ημέρας αυτό που μένει είναι οι πράξεις. Γιατί τα λόγια είναι απλά άνεμος που φύσηξε, πέρασε και έφυγε.





Κάνουμε σχέσεις γιατί ψάχνουμε κάποιον που να μας συμπληρώνει απόλυτα. Κάποιον που για να είναι έστω και λίγο κοντά μας είναι έτοιμος να ρισκάρει να χάσει τα πάντα. Ακούγεται λίγο σαν παραμύθι όλο αυτό που περιγράφω. Ίσως και να 'ναι. Εγώ πάντως θα συνεχίσω να ψάχνω τα κομμάτια που μου λείπουν.

Ξέρεις ότι είσαι ερωτευμένος όταν...

Καιρό τώρα ψάχνω να βρω πως είναι ο έρωτας, ποια είναι τα σημάδια του, πως διαπιστώνεις ότι είσαι ερωτευμένος. Φυσικά, τώρα θα σκέφτεστε "Μάλλον αυτή δεν έχει ερωτευθεί, γι' αυτό αναρωτιέται". Και απαντώ, "Εσείς πως ξέρετε ότι έχετε ερωτευθεί;" 

 Δεν είμαι αφελής. Δεν μιλάω για την πρώτη ματιά, την έλξη ή απλά την αρέσκεια του ενός προς τον άλλο. Αυτό μπορεί να το νιώσεις για τον οποιοδήποτε -έναν περαστικό, έναν άγνωστο σ' ένα μπαρ, ακόμα κι για ένα φίλο.

Μιλάω για την ανάγκη που σου δημιουργεί ο άλλος, να θες να τον βλέπεις, να τον ακούς, να τον σκέφτεσαι, να σου λείπει ακόμα κι αν τον έχεις δει μια ώρα πριν. Κάτι σαν «φαγούρα»!

Κι ενώ για πολύ καιρό ένιωθα μπερδεμένη και πολλές φορές χαμένη, νομίζοντας ότι ήμουν ερωτευμένη επειδή απλά ο άλλος «μ' αρέσει», έρχεται η φίλη μου η Ν. και μου "ταράζει πραγματικά τους κύκλους"(!), λέγοντας ότι συνειδητοποιείς ότι είσαι ερωτευμένος όταν χάνεις τον έλεγχο.

Νομίζεις ότι όλα έχουν μπει σε μια τροχιά που εσύ έχεις χαράξει, που θεωρείς και προσδοκάς ότι είναι σωστή. Όμως όταν χάνεις τον έλεγχο συνειδητοποιείς ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και αυτονόητο. Γιατί ο έρωτας δεν είναι δεδομένος, είναι απλά ανίκητος σε κάθε μάχη που σχεδιάζεις, γι' αυτό είναι καλύτερα να παραδοθείς ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι έχασες τον έλεγχο. 

Τώρα πια το ξέρω...

"Ξέρεις ότι είσαι ερωτευμένος όταν δεν μπορείς να κοιμηθείς επειδή πραγματικά είναι πολύ καλύτερο από ό,τι ονειρευόσουν"
Dr. Seuss,1904-1991,Αμερικανός συγγραφέας

Εσύ είσαι ότι κρύβω μέσα στην ψυχή μου...

 Μια εβδομάδα τώρα πιάνω τον εαυτό μου να σιγοτραγουδάει το παραπάνω ρεφρέν στο δρόμο, στο μπάνιο, στη δουλειά, στους φίλους, στο σπίτι, παντού! Αλλωστε θα 'χει συμβεί και σε σας.
Το βρήκα λοιπόν και το μοιράζομαι μαζί σας....

------------------

Είναι φορές που στην καρδιά μου

Υπάρχει μόνο η αγάπη

Δεν είναι αγάπη ενοχική

Ούτε αγάπη της συγγνώμης

Δεν είναι η αγάπη του Χριστού

Ούτε τα πέπλα της Σαλώμης

Είναι φορές που στην καρδιά μου

Υπάρχει όλη η αλήθεια

Δεν είναι η αλήθεια των σοφών

Ούτε των εξισώσεων γνώση

Δεν είναι αλήθεια του Χριστού

Δεν είναι των αγγέλων πτώση

Κανείς δε θέλω να με σώσει

Εσύ είσαι ό,τι κρύβω μέσα στην ψυχή μου

Θέλω η ανάσα σου να γίνει προσευχή μου

Ο μαύρος άγγελος απέναντι

Καλόκαρδα γελάει

Δεν είναι γέλιο ενός παιδιού

Ούτε σκοτάδι που δικάζει

Δεν είναι γέροντας τρελός

Μα σα Χριστός μου μοιάζει

Έλα την ώρα που χαράζει

Εσύ είσαι ό,τι κρύβω μέσα στην ψυχή μου

Θέλω η ανάσα σου να γίνει προσευχή μου

------------------

"Δούναι και λαβείν"

Αναρωτιέμαι πολλές φορές, το "να δίνεις" πόσο μπορεί και με επηρεάζει, όταν αντιλαμβάνομαι ότι δεν επιστρέφεται. Και αυτό με κάνει να σκέφτομαι "γιατί συνεχίζω να δίνω;". Σκέφτομαι ότι ίσως επιστρέφεται με τρόπο που για μένα δεν είναι ο αναμενόμενος διότι αλλιώς το περίμενα ή που δεν μου είναι αρκετό. Αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι για το τι πρέπει να κάνω: να περιμένω πρώτα να "πάρω" και μετά να "δώσω" -κάτι που δεν μου ταιριάζει- ή να συνεχίσω να δίνω και απλά να φεύγω όταν δεν παίρνω αυτό που μου αξίζει. Και αυτό κατά πόσο είναι εύκολο όταν πλέον έχεις μπλεχτεί συναισθηματικά;

Η επιβίωση κάθε είδους σχέσης στηρίζεται στο αμοιβαίο "δούναι και λαβείν". Ο κάθε συμβαλλόμενος εάν θέλει να επενδύσει στη διατήρηση της σχέσης φροντίζει να δίνει περιμένοντας πάντα να πάρει ως ανταπόκριση. Τι γίνεται όμως όταν ο ένας δίνει περισσότερα και παίρνει λιγότερα; Τελικά μετριέται το "πάρε-δώσε"; Αν πω ναι θα 'ναι ψέμα. Αν πω όχι, πάλι ψέμα θα 'ναι. Είμαστε τόσο εγωιστές που πάντα τείνουμε να θεωρούμε ότι εμείς κάνουμε τα πάντα, δίνουμε τα πάντα αλλά δεν παίρνουμε τίποτα. Δεν σκεφτόμαστε ότι ο άλλος ίσως δεν μπορεί να μας δώσει τα ανταλλάγματα που περιμένουμε ή ότι ζητάμε πράγματα άπιαστα. Για το αν αυτά που εμείς προσφέρουμε στον άλλο είναι αρκετά, ούτε λόγος. Ίσως αυτά που προσφέρουμε και θεωρούμε ότι είναι σημαντικά, να μην είναι τόσο σημαντικά για τον άλλο διότι μπορεί απλά να μην τα έχει ανάγκη και αντίστροφα.


Είναι βέβαια δικαίωμα του καθενός το να ζητά αυτά που πιστεύει ότι αξίζει. Όπως δικαίωμά του είναι να μην αποδέχεται την σμίκρυνση αυτών ως συμβιβαστική λύση. Από την άλλη όμως κάθε σχέση είναι και συμβιβασμός. Κάνεις υποχωρήσεις, παραγκωνίζεις κάποια "θέλω" σου για να δώσεις χώρο μέσα στη ζωή σου στον άλλο να μπει και να γίνει μέρος της -πάντα αμοιβαία! Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτομάτως  παύεις να είσαι ο εαυτός σου. Απλά παύεις να σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου! Δένεσαι, μοιράζεσαι, νοιάζεσαι, μαθαίνεις τις ανάγκες και δημιουργείς συναισθήματα για τον άλλο!

Κλείνω με ένα στίχο που αγγίζει όλα τα παραπάνω:

"The greatest thing you'll ever learn is just to love and be loved in return"

Ο εγωισμός είναι ένα πάθος ολέθριο;

Πολλές φορές ο εγωισμός γίνεται αντιληπτός ως ελάττωμα του ανθρώπου. Χωρίς αυτόν όμως δεν κάνουμε τίποτα στη ζωή μας.

Εάν δεν αγαπήσουμε εμείς τον εαυτό μας δεν θα τον αγαπήσει κανείς. Ανθρωπος χωρίς εγωισμό είναι άνθρωπος αδύναμος και ευάλωτος προς τους άλλους, είναι άνθρωπος που δεν μπορεί να εξελιχθεί. Ο εγωισμός είναι στοιχείο της προσωπικότητας, αρκετά ξεχωριστό σε πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που  αν δεν υπήρχε θα χάνονταν μέσα στη μάζα.

 

Απ' την άλλη όμως, υπάρχουν και άνθρωποι που είναι τόσο εγωιστές ώστε νοιάζονται μόνο να περνάνε οι ίδιοι καλά χωρίς να ενδιαφέρονται για τους άλλους, χωρίς να νοιάζονται για το αν τους πληγώνουν, αρκεί να μην πληγωθούν οι ίδιοι. Χρησιμοποιούν τον εγωισμό τους ως ασπίδα προστασίας στον πόνο. Το χειρότερο για έναν εγωιστή είναι να μην ξέρει τι θέλει, να πασχίζει να τα έχει όλα χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες.

Ο εγωισμός θα πρέπει να εναρμονίζεται με τις υπόλοιπες αρετές του ανθρώπου αλλιώς θα αποτελέσει τροχοπέδη για την εξέλιξή του, την πορεία του στη ζωή, στην επιβίωσή του.

''Μην κρίνεις ένα βιβλίο μόνο από το εξώφυλλο του''

Σε μια εποχή που οι περισσότεροι άνθρωποι (αν όχι όλοι) ζούμε για το "φαίνεσθαι" και όχι τόσο για το "είναι", ο τίτλος δεν θα μπορούσε να μην ταιριάξει περισσότερο. Με τον όρο "φαίνεσθαι" δεν εννοώ μόνο την εξωτερική εμφάνιση αλλά και τον τρόπο συμπεριφοράς, καθώς πολλοί πασχίζουν να δείχνουν κάτι που ουσιαστικά δεν "είναι", μόνο και μόνο για να γίνουν αρεστοί.

Έχουμε μάθει  λοιπόν να κρίνουμε τον άλλο από το "φαίνεσθαι" και πολλές φορές δεν μπαίνουμε στον κόπο να τον γνωρίσουμε πραγματικά. Βέβαια αυτό πηγάζει από το γεγονός ότι εμείς οι ίδιοι φροντίζουμε περισσότερο το πως φαινόμαστε χωρίς να δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στην ανάδειξη της προσωπικότητάς μας, με αποτέλεσμα να μας ελκύουν άτομα που κάνουν ακριβώς το ίδιο μ' εμάς. 

Αφορμή γι' αυτόν τον προβληματισμό μου ήταν ένας φίλος μου ο οποίος γνώρισε πρόσφατα μια κοπέλα σ' ένα μπαρ. Η (αρκετά εμφανίσιμη) κοπέλα έδειξε αμέσως το ενδιαφέρον της για τον φίλο μου επιδιώκοντας να τον γνωρίσει καλύτερα. Εφόσον δεν κατάφερε εκείνο το βράδυ να αποσπάσει κάποιο μέσο επικοινωνίας, τον βρήκε μέσω facebook. Κουβεντιάζοντας με τον φίλο μου μου είπε ότι την βρήκε πιεστική και ότι δεν τα μπορεί 'αυτά' σε μια (μελλοντική) σχέση. Και όλα 'αυτά' επειδή η κοπέλα ήθελε απλά να τον γνωρίσει εφαρμόζοντας το "ο επιμένων νικά"! Έκρινε τον χαρακτήρα και την στάση της χωρίς καν να προσπαθήσει να την γνωρίσει για να επαληθευτεί ή όχι.

Αυτό βέβαια είναι απλά ένα τυχαίο περιστατικό. Δεν είναι απόλυτο. Πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις. Απ' την άλλη, δεν λέω να κοιτάμε πρώτα το "είναι" και μετά το "φαίνεσθαι", απλά η εμφάνιση δεν είναι το παν. Εννοείται πως όλοι πρώτα κοιτάμε την εμφάνιση γιατί η πρώτη επαφή είναι πάντα η οπτική. Απλά να μην κρίνουμε τον άλλο απ' αυτή ούτε να επικεντρωνόμαστε σ' αυτή. Οι άνθρωποι έχουν πολλά περισσότερα να πουν και να μας δώσουν!

Παντού υπάρχει ένας ερωτευμένος

Σήμερα το απόγευμα προσπαθώντας να διαβάσω για τις επικείμενες εξετάσεις, ερχόταν στα αυτιά μου το τραγούδι του Παύλου Σιδηρόπουλου «Να μ' αγαπάς» από κάποιο γειτονικό σπίτι. Έμεινα για λίγο να το ακούσω. Είναι από τα τραγούδια που μ' αρέσουν πολύ...

Όταν τελείωσε, άρχισε να παίζει ξανά, και ξανά και ξανά, για περίπου μία ώρα, ίσως και παραπάνω, δεν ξέρω. Τότε έκανα την σκέψη ότι είναι κάποιος ερωτευμένος και προφανώς ο έρωτας του δεν ανταποκρίνεται. Πόσες φορές κι εγώ δεν τα έχω περάσει, βάζοντας ερωτικά τραγούδια που τα άκουγα ξανά και ξανά και τα οποία έφταναν στ' αυτιά μου σαν γιατρειά, γιατί ο έρωτας είναι αρρώστεια...προς Θεού όμως, όχι με την κακή έννοια!

Θέλω απλά να πω ότι έχει συμπτώματα αλλά και θεραπεία. Άπαξ όμως και κολλήσεις δύσκολα ξεκολλάς! Είναι το συναίσθημα που μπορεί να σ' ανεβάσει αλλά και να σε ρίξει, να σε κάνει χαρούμενο αλλά και δυστυχισμένο, να σε αλλάξει τελείως, είναι ένα συναίσθημα με δύο μορφές.

 Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές, γιατί απλά να μην είχε μία μορφή, την καλή; Γιατί όλοι όσοι ερωτευόμουν δε με έκαναν ευτυχισμένη ή γιατί όλοι όσοι ερωτεύτηκα δεν με ερωτεύονταν με την πρώτη ματιά; Και τελικά καταλήγω στο ότι πολύ γρήγορα θα βαριόμουν και θα έπαυα να κυνηγώ αυτά που μου αρέσουν. Το κυνήγι στον έρωτα έχει την πλάκα! Αυτό αξίζει και αυτό είναι που τον κάνει 'πικάντικο'! Αν τα είχαμε όλα έτοιμα στα πόδια μας σύμφωνα με τις επιθυμίες μας τίποτα δεν θα είχε νόημα. Γιατί σημασία έχει να κυνηγάς αυτά που αγαπάς κι ας πονέσεις για να τα αποκτήσεις. Κι αν δεν τα καταφέρεις, πάντα θα υπάρχουν άλλα πράγματα για να αγαπήσεις και να κυνηγήσεις!

Καλώς ήλθατε στο blog μου!

Ένα ζεστό καλωσόρισμα (όχι εν όψει καύσωνα) σε όλους εσάς που μείνατε στην μεγαλούπολη αυτές τις μέρες του Αυγούστου αλλά και στους υπόλοιπους, που κάνετε μια στάση εδώ στον ιστοχώρο μου για να μοιραστείτε τις γνώμες σας μαζί μου!