Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Έρωτας - πάθος

Μέρες τώρα το σκέφτομαι. Αναρωτιέμαι... υπάρχει έρωτας χωρίς πάθος; Πως γίνεται να υποστηρίζει κανείς ότι είναι ερωτευμένος αλλά να μην παθιάζεται με τον άλλο;

Για μένα ο έρωτας από μόνος του είναι ένα πάθος. Είναι η ανάγκη που σε κάνει να θέλεις να δεις, να ακούσεις, να αγγίξεις, να γευθείς, να νιώσεις τον άλλο.
Να διεκδικείς κάθε χαμένο λεπτό...
Να αφήνεσαι...

Να σου λείπει το φιλί του άλλου ακόμα κι αν πριν από ένα λεπτό σε φίλησε για καληνύχτα στο σκαλοπάτι του σπιτιού σου...Να σε κρατάει αγκαλιά και να νιώθεις ότι αυτό σου είναι αρκετό... Κάθε σου κύτταρο κάθε στιγμή να αποζητά τον άλλο... Να είσαι απλά μαζί του και αυτό να είναι καλύτερο από κάθε σου όνειρο.

Μήπως όμως από την άλλη αυτό να είναι πολύ ουτοπικό; 'Η απλά για άλλη μία φορά είναι θέμα χαρακτήρων; "Είναι στον άνθρωπο" που λέμε. Εγώ πάντως πιστεύω -μέχρι να μου αποδειχθεί το αντίθετο- ότι στον έρωτα παλεύεις να ζεις την κάθε στιγμή μαζί με τον άλλο γιατί απλά θες να μοιράζεσαι μαζί του κάθε σου εμπειρία.

Ένας φίλος μου είπε κάποτε ότι ο έρωτας είναι ένα πάθος ολέθριο που σε κάνει να χάνεις κάθε ισορροπία στην σχέση. Ίσως και να έχει δίκιο...ίσως απλά εγώ να μην μπορώ να το καταλάβω...